برای ورود به صفحه یادبود شهید هادی باغبانی اینجا کلیک کنید.

​​​​​​

✅ #شاهچراغ_تسلیت

چنان‌که روز به خورشید می‌شود روشن
و ماه در شب تاریک می‌دمد روشن
بدان به کوری چشمان شب‌پرستان نیز
چراغ شاهچراغ است تا ابد روشن

شاعر: حاج‌ابراهیم سنائی

اگر دم را به نفرینی بر آرد هیچ ترسایی

نمی‌ماند که بر لب آورد نام مسیحش را

شاعر: احمد حیدری قرا

​​​​​​

​​​​​​

من الغریب به آنها رسید نامه عشق
مدافعان حرم منتخب شهید شدند

به احترام قدمهای حضرت زینب
دمشق یا که نشد، در حلب شهید شدند

مسیر قافله تا شام گریه ها کم داشت
گریستند و وجب در وجب شهید شدند

نوای بر لب آنها ذبیح العطشان بود
گمان کنم که همه تشنه لب شهید شدند

شاعر:محسن حنیفی(گزیده‌ای از یک غزل)

دیروز کسى پیش کسى نام تو را برد
گفتم که بمیرم دگران یاد بگیرند

من عشق تو را از پدرم یاد گرفتم
کار پدران را پسران یاد بگیرند

ای سوخته دل این نظرى که به تو کردند
زود است که صاحب نظران یاد بگیرند

**
اولاد فداى حرم عمه ى سادات
اى کاش تمام پدران یاد بگیرند

شاعر: علی اکبر لطیفیان

​​​​​​

​​​​​

گذشت، ماه خدا و رسید، عید صیام

به هر دو باد، درود و به هر دو باد، سلام

هزار شکر که عید صیام کرد، طلوع

هزار حیف که ماه صیام گشت، تمام

عید فطر و جشن طاعت بر ره یافتگان ضیافت الهی مبارک

سینه‌ها با سوختن، ارزنده‌تر خواهند شد

شمع‌ها در عمق شب، تابنده‌تر خواهند شد

اهل دنیا را خیالِ مرگ، حتی می‌کُشد

عاشقان با مرگ اما زنده‌تر خواهند شد

ای شهادت! دست خونین بر سر و رومان بکش!

تحفه‌ها، تزیین شده، زیبنده‌تر خواهند شد

رزق اگر باشد شهادت، شام با تهران یکی ست

بی‌تفاوت‌ها فقط شرمنده‌تر خواهند شد!

شاعر:محمدحسین ملکیان

🔷گفتگوی حریم حرم با همکار شهید هادی باغبانی🔷

💥جناب بزرگ‌زاده از پیشینه‌ی آشنایی خود با شهید باغبانی بگویید.

 با آقا هادی در محله‌ی حکیمیه تهران هم محله‌ای بودیم و بعدتر در حوزه هنری همکلاسی هم شدیم. مدتی هم برای ساخت مستند همکاری می‌کردیم.

💥 از دغدغه‌ها و علاقه‌مندی‌های شهید باغبانی بگویید.

 شهید هادی باغبانی در وجود خود بارقه‌های هنری داشت؛ مثلا صدای خوبی داشت. هر چند شاید به علت جبر زمانه مسیر تحصیلات آکادمیک او از هنر نگذشته بود اما از طریق حوزه هنری و موسسات دیگر به شدت برای تکمیل اطلاعات خود در زمینه‌ی هنر تلاش می‌کرد.

💥 به نظر شما شهید به چه دلیل هنر را دنبال می‌کرد؟ دغدغه، علاقه و یا هردو؟

 اجازه بدهید از مسیر دیگری پاسخ سوال شما را بدهم. امروز عده‌ی کثیری برای تعیین هدف به دنبال نیاز جامعه هستند اما من فکر می‌کنم این نگاه و دغدغه کامل نیست. هر کسی باید بسنجد که نیاز روز تا چه میزان با توانمندی‌های او منطبق است. به طور کلی باید تناسبی بین دغدغه و علاقه‌ی فرد وجود داشته باشد و به نظر من شهید هادی باغبانی هر دوی این ها را با هم داشت. هم ضرورت هنر را در دنیای امروز فهمیده بود و هم بستر توانایی‌های لازم هنری برایش فراهم بود.

 💥تفریح شهید باغبانی چه بود و اوقات فراغتش را چگونه می‌گذراند؟

  دوران آشنایی ما، دوران اوج کار ما بود. کار و بچه داری و خانواده! تفریح ما هم کار بود.

 💥پیش آمده بود که در واجبات عبادی‌اش تاخیر کند؟ مثلا نماز...

  من که ندیدم! ما 3-4 نفر بودیم در دفتر کار، به او اصرار می کردیم که امام جماعت ما شود، طفره می‌رفت. یک بار به او گفتم بگو «استغفرالله ربی و اتوب الیه» و بایست جلو! از آن به بعد نماز را به جماعت و امامت ایشان در دفتر می‌خواندیم.

💥 ویژگی اخلاقی بارز شهید باغبانی چه بود؟

  مراقبه ویژگی دائمی او بود. این را حتی از چهره‌اش می‌شد فهمید. نسبت به اعمال و گفتارش دقت داشت. آدم کم حرف و پر عملی بود.

💥چطور متوجه شهادت او شدید؟

  یکی از دوستان گفت هادی به شدت مجروح شده است، برایش دعا کنید. من همان موقع فهمیدم که هادی شهید شده است. 

💥چطور شهید شد؟

  کمین خوردند. گزارش موقعیت آن‌ها را آمریکا داده بود. به نظر من افتادن دوربین شهید باغبانی به دست تروریست‌ها از الطاف خفیه‌ی الهی بود که سبب شد ابعاد مختلفی از جنگ سوریه فاش شود.

 💥هادی باغبانی نکته ی پنهانی در زندگی‌اش داشت که با یافتن آن بعد از شهادتش به رفاقت با او افتخار کنید؟

  با توجه به مشکلات مالی‌اش در مسجد محل از جیب هزینه می‌کرد. از این جنس فعالیت‌ها داشت. من مطمئن بودم هادی شهید می‌شود حتی قبل از اعزامش اما فکر نمی‌کردم انقدر زود شهید شود. با خودم می‌گفتم حداقل 15-16 بار باید اعزام شود!

 💥شهید باغبانی چه داشت که عاقبتش ختم به شهادت شد؟

  به نظر من او طمانینه و اطمینان وجود داشت. تکلیفش با خودش مشخص بود. فلسفه و برنامه‌ی زندگی‌اش را می‌دانست. او شهادت را در برنامه‌هایش داشت. آرزو داشت در جوانی از دنیا برود. در کنار این ها برنامه‌ی عقلانی زندگی خود را هم داشت، مثلا با توجه به کار آزاد پیگیر بیمه ی عمر خود بود. اوقات فراغت خود را هم با کار پر می کرد. دائما برای بیشتر شدن علمش تلاش و سوال می‌کرد. حتی تا آخرین سفر هم همینطور بود. دغدغه داشت که با کیفیت کار کند. من به او می‌گفتم پوششت را طوری انتخاب کن که سند خبرنگاری ات باشد، نه نشانه‌‌ی به جنگ رفتنت اما او از زاویه‌ی عکاسی و نوع دوربین می‌پرسید. شبیه شهید آوینی تکلیفش با خودش مشخص بود و می‌دانست وظیفه‌ی دین و دنیایش چه هست.

منبع: خبرگزاری سایت حریم حرم

شهر می‌رود

باغ می‌رود

تمامِ کوچه و تیرِ چراغ می‌رود

ما ایستاده‌ایم...

زیر نور ماه

با شاخه‌هایی پُر از حرارتِ نگاه

ما ریشه بسته ایم

به سرتاسرِ زمان

کوه از کنار ما اگرچه بارِ سفر بِبَست

ما ایستاده‌ایم...

رود از میانه‌ی ریشه‌های ما

چون گَلّه‌ی رمیده در حالِ رفتن است

ما ایستاده‌ایم...

شاعر: علی دامادی